In de Fannius Scholtenstraat een gloednieuwe aflevering van het al vele jaren aanzwellende epos van Margreet Bouman. Een gelaat, het hare, niet bedoeld als zelfportret, het ziet je maar kijkt je niet aan, het is zichzelf genoeg, een mens, dit keer vergezeld, ik zou haast zeggen: voorzien van, verrijkt met non-figuratieve toevoegingen, vlekken, strepen. Ze blijven fascineren, de interactie tussen het letterlijke en het ongewisse, het gewilde en het aangespoelde, tussen zeggingskracht en suggestie, declamatie en gemompel heeft iets hypnotiserends. Ik fluisterde: “Ze heeft Kierkegaard gelezen…” Indrukwekkend.
Sipke Huismans 2020
