Margreet Bouman (1953) gebruikt al jarenlang haar eigen gezicht in haar werk. Ook in het Tekenkabinet zijn twee werken te zien, waarop haar gezicht verschijnt. De afsnijding van haar gezicht, onderaan de rand, is bijzonder. Het zorgt ervoor dat maar een deel van haar gezicht te zien is: haar ogen, een oor en haren. Deze weergave laat je de context waarin ze zichzelf heeft weergegeven, op een andere manier bekijken. Het landschap lijkt uit haar hoofd te zijn ontsprongen. Alsof je een kijkje door haar ogen naar haar geest mag nemen. Die gedachte wordt nog eens extra door haar manier van tekenen onderstreept. Ze lijkt al krassend naar vormen te zoeken. Terwijl je met je ogen over het papier dwaalt, krijg je het gevoel alsof je haar tekenproces kunt volgen en dus opnieuw in haar hoofd kruipt. Verschillen in richting, toon en textuur maken het spannend en laten je mee dwalen door haar binnenwereld.
op de blog van Sandra Mackus over mijn bijdrage aan TEKENKABINET XI